Kanchanaburi dag 2

Klokslag 8.00 daar kwam Palle, onze Deense guide/driver voorrijden in zijn pick-up. Het was een flinke rit van 65km naar Erawan Nationel Park beroemd om zijn prachtige waterval, een met 7steps de grootste en één vd mooiste van Thailand. Daar kwamen we om 9u aan voor de drukte, geweldig fijn metname omdat je dan geen mensen voor je lens hebt. Het was een flinke klim, de driver een man van maar liefst 73 jr, (getrouwd met een Thaise schone) is tot het 4e plateau meegelopen, daar heeft hij op ons gewacht tot wij bij hem terugkwamen. Want wij wilden natuurlijk naar de top, het pad werd slechter begaanbaar, meer wortels en lianen en door de waterpools, werd het vanaf de 6e slippery. Veel rosten in het water waar je over en onderdoor moest klimmen. Het uitzicht de natuur werd steeds mooier, op elk plat kon je zwemmen in pooltjes en onder de waterval door lopen. Het water was glashelder en er zwommen vele zoetwatervissen, die aan je voeten knabbelen, gratis en voor niets een reinigingskuur, maar wel heel kietelig, niet echt fijn!
Jan is doorgelopen tot step 7 toch even kijken op de top en daar aangekomen wat foto's gemaakt en tot de conclusie gekomen, dat het daar niet mooier was dan de andere plateau's, dus in die wetenschap hoef je er niet persé naar toe! Maar het was super en overweldigend genieten ook van de mooie vlinders en de leguaan die we sochtends vroeg zagen zwemmen.

Half 2 tijd voor een hapje eten, we reden naar beneden, bij de lokals food market, we kunnen stellen dat de driver de plekjes wel kende, met handen en voeten besteld, bleek dat t zelfbediening was, mmm heerlijk en dat voor nog geen 200bath dus 5€ Met 3 personen.

Snel door want we liepen achter op schema, door t bezoek aan de waterval :-). Reden we naar de Phra That Cave, daar was het niet toeristisch, we waren bijna de enige bezoekers. Vreselijk wat een klim ondanks de hulp van een wandelstok. Een half uur vlgs Jan en voor Corine 1 uur :-), dus het moest wel heel bijzonder zijn daarboven? Helaas dat viel erg tegen, de grot was klein, onprofessioneel en slecht verlicht. De gids, een jongen met een olie lampje, begeleide ons 5-en door de stalactieten en stalagmieten, maar je zag haast niets. Jammer en nu ook nog terug :-( blij om Palle onze driver beneden te zien, hij stak een dikke duim op! Als troost een stukje watermeloen, wat kan dat toch heerlijk zijn, als t luie zweet eruit komt hihi

Op naar de laatste bezichtiging, de Wooden bridge, de memorabele brug vd Birmaspoorlijn. Hier zijn we opgestapt in het oeroude treintje en in een uur tijd langs alle piepkleine stationnetjes door naar Kanchanaburi gereden tot over de Bridge over de River Kwai, daar waar we een paar dagen geleden al foto's van hebben laten zien.